Wbrew pozorom jąkanie nie dotyczy tylko dzieci. Z tym zaburzeniem mowy muszą radzić sobie również dorośli. Jąkanie występuje u 1% dorosłych oraz 4% dzieci całej populacji globu. A jak sobie z tym radzić? Jakie są w ogóle przyczyny jąkania?
Jąkanie – skąd się bierze?
Jąkanie to zaburzenie mowy. Które charakteryzuje się częstszymi powtórzeniami sylab, czy samych słów, bądź dźwięków. Zakłócany jest cały ciąg mowy przez niemożność wyartykułowania dźwięków.
Naturalne u osób z jąkaniem się są przedłużenia danych głosek.
A jakie są przyczyny jąkania?
Przede wszystkim ma na to wpływ dziedziczenie, nasze środowisko, a także funkcjonowanie naszego mózgu.
Jąkanie jest też wynikiem dużych emocji. A także spowodowane jest ono nerwicą.
Duży wpływ na jąkanie ma samo podejście do tego. Lęk przed mówieniem jest czasami tak duży, że wręcz paraliżujący. Skutkiem czego jest pogłębienie się jąkania.
Leczenie
Wyróżnia się kilka metod leczenia jąkania:
Pierwsza z nich jest to nauka rytmicznego mówienia. Jak sama nazwa wskazuje, pacjent uczony jest mówić w określonym rytmie.
Przeciwieństwem do pierwszej metody jest nauka mówienia w wolnym tempie, która pozwala na wolniejsze tempo mówienia, przez co pacjent mocniej skupia się na prawidłowej wymowie.
Kolejną terapią jest włączenie gestykulacji do toku mówienia. Gesty pomagają w płynniejszej wypowiedzi.
Metoda Van Ripera polega na tym, że jąkanie odbywa się ze zmniejszoną niepłynnością. Metoda ta ma na celu zgłębienie samego problemu jąkania się przez pacjenta, by w końcu panować nad jąkaniem i uodpornić się na nie.
Pewność siebie, a jąkanie
Osoby, które mają problem z wyartykułowaniem dźwięków często unikają kontaktu z innymi. Spowodowane jest to strachem przed wyśmianiem, szyderstwami, nie akceptacją. Co właściwie jest błędem, jako że im częściej się mówi, tym łatwiej przychodzi sama rozmowa i panowanie nad jąkaniem.
Natomiast jeśli mamy do czynienia z osobą jąkającą się, ważny jest wtedy kontakt wzrokowy. Osoba z problemami mowy może wyczuć nasze zakłopotanie, co doprowadzi do jeszcze większego zahamowania mowy.
Istotnym jest też, aby takiej osoby nie poganiać, ani przeciwnie, nie kazać się jej uspokoić.
Najlepiej w ogóle nie zwracać na to uwagi i prowadzić konwersację w zwykłym trybie, jąkanie się w końcu nie jest niczym dziwnym.
Jąkanie się nie jest powodem do wstydu, czy do odizolowania się od społeczeństwa. Wystarczą chęci, aby przezwyciężyć lęk przed mówieniem i czuć się pewnie w towarzystwie osób bez problemów mowy. Jeśli akceptujemy siebie, inni również będą nas akceptować.
